Corocznie, 23 marca społeczność międzynarodowa obchodzi Światowy Dzień Meteorologii (ang. World Meteorological Day). Został on ustanowiony przez ONZ w związku z wejściem w życie, w dniu 23.03.1950 roku, konwencji ONZ powołującej Światową Organizację Meteorologiczną (ang. World Meteorological Day, WMO). WMO jest kontynuatorką Międzynarodowej Organizacji Meteorologicznej (ang. International Meteorological Organization, IMO), która została utworzona w 1873 roku.
Zasadniczym celem WMO jest koordynacja pracy narodowych służb meteorologicznych, zapewnienie dostępu do informacji o aktualnej sytuacji meteorologicznej oraz umożliwienie pozyskania informacji o prognozowanej sytuacji meteorologicznej oraz o ostrzeżeniach dotyczących groźnych zjawisk meteorologicznych. Siedziba WMO znajduje się w Genewie.
Corocznie Światowy Dzień Meteorologii obchodzony jest pod innym hasłem. W roku bieżącym, 65 Światowy dzień Meteorologii obchodzony jest pod hasłem „Wiedza o klimacie dla działań na rzecz klimatu”.
Systematyczne obserwacje pogody i klimatu, detekcja zjawisk niebezpiecznych oraz prognozowanie pogody w różnych horyzontach czasowych mają istotne znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa życia ludzkiego oraz mienia. Jest oczywiste, że prognoza pogody nie spowoduje, że zjawisko niebezpieczne nie wystąpi ale pozwoli nam na podjęcie odpowiednich działań pozwalających zminimalizować ich skutki oraz przygotować właściwe służby do akcji ratunkowych.
Jak pokazuje WMO tylko od 1970 roku na świecie wystąpiło blisko 8000 katastrof naturalnych spowodowanych przez procesy hydrologiczno-meteorologiczne. Ich skutkiem były blisko 2 mln ofiar oraz straty ekonomiczne bliskie 1,9 bln. dolarów. 79% wszystkich katastrof związanych z procesami hydrologiczno-meteorologicznymi związanych było ze burzami, sztormami i powodziami. Pochłonęły one 56% wszystkich ofiar śmiertelnych i 85% wszystkich strat ekonomicznych. Susze były przyczyną 37% ofiar, głównie w Afryce.
W Polsce wszystkie katastrofy naturalne maja swoją przyczynę w procesach meteorologicznych. Największe straty materialne powodują powodzie, następnie susze i sztormy. Najwięcej ofiar pochłaniają niskie, jak i wysokie temperatury oraz wichury.
W ostatnich kilkudziesięciu latach coraz istotniejszym problemem zarówno środowiskowych, jak gospodarczym i społecznym jest współczesna zmiana klimatu i jej wpływ na środowisko oraz człowieka i warunki jego życia. Od blisko 25 lat prowadzony jest systematycznie dialog na temat współczesnego globalnego ocieplenia i jego konsekwencji. Główny nurt dyskusji toczy się w ramach Konwencji Narodów Zjednoczonych ds. Zmiany Klimatu (UNFCCC), której coroczne sesje plenarne skupiają uwagę rządów wszystkich państwa współczesnego świata. Już dwukrotnie tzw. Konferencje Stron Konwencji (COP) miały miejsce w Polsce, pierwszy raz w Poznaniu w grudniu 2008 roku.
Przykładem polityki proklimatycznej są m.in. działania na rzecz rozwoju alternatywnych źródeł energii, w tym na rzecz wykorzystania zasobów odnawialnych źródeł energii OZE. Mądrze prowadzona polityka w tym zakresie może przynieść spore korzyści. Prowadzona nierozważnie szereg szkód.
